Googlen

Ik heb zojuist gedaan, wat ik eigenlijk niet wil. Een werkwoordsvorm maken van Google. Ik betrapte mezelf er enige tijd geleden op hoe vaak ik zei ‘dat kun je googlen’ of ‘ik google het zo even’. De Dikke van Dale heeft het werkwoord ('googelen') zelfs opgenomen. De definitie daar en wat ik bedoel is: ik zoek de informatie op internet op.

Google is de Luxaflex van het opzoeken op internet, en ook een van de grootste techgiganten die er bestaat. Google verdient aan zijn gebruikers door data te verzamelen. Daarmee is de privacy van de gebruikers is het geding. Google knows everything.

Door het woord, de naam!, te gebruiken promoot ik het gebruik van google, geef ik daarmee macht aan google, terwijl ik juist mensen graag bewust maak van de keuzemogelijkheden.

Keuzemogelijkheden? Ja! Er zijn alternatieven! Dat zijn bijvoorbeeld: startpage.com of duckduck.go. Dit zijn zoekmachines die ons helpen zoeken zonder iets te doen met ons zoekgedrag en ons uit de filterbubbel houden. Het enige wat ik hoef te doen is mijn woordgebruik aanpassen.

“Of startpage het even!”

“Wát?”

… dan heb je een gesprek.

Dit is de eerste blog in een serie van blogs "Woorden doen ertoe".